krewnym zabitego połowę okupu należnego wedle jakości osoby (medietatem pretii secundum qualitatem personae), a mianowicie: jeżeli zabije szlachetnego optymata (obtimatem nobilem), tytułem połowy okupu 150 solidów, jeżeli zaś przeciętnego człowieka z ludu (in populo mediocrem), 100 solidów; za pomniejszą osobę (pro minore persona) nakazujemy policzyć 75 solidów"&lt;/&gt;.<br> Wspomniany tu okup (dosłownie - "cena") za zabójstwo to nic innego jak wergeld. Mimo że w poprzednim paragrafie nie dopuszczono innego zadośćuczynienia niż śmierć zbrodniarza, stawki wergeldu były, jak widać, dobrze znane. Musiały one obowiązywać przez długi czas, zanim kodyfikacja króla Sigismunda z 517 r. nie poszła w kierunku przeciwnym niż inne leges barbarorum i