od Frulein Anny, aby brała <br>za cokolwiek odpowiedzialność. <br><br>Frulein Anna nie pocałowała mnie tego dnia na dobranoc. <br>Ale nie zrobiło to na mnie wrażenia: byłam zanadto <br>szczęśliwa! <br><br>I całą noc śniło mi się, że idę z Sabinką <br>i jej lalką Ryfką przez ogromny las. I nagle zza jakiegoś <br>krzaka wypada dozorca Mateusz i grozi nam grubym kijem: <br><br>- Ja wam dam, łobuzy! <br><br>Ale my z Sabinką uciekamy prędko, prędziutko, aż <br>na szczyt wysokiej góry czy też może schodów. Siadamy <br>sobie we framudze okna, w rozkosznym poczuciu bezpieczeństwa, <br>i liżemy długi, farbowany cukierek od pani Rudzkiej. Raz <br>ja, a raz ona! <br><br>6.&lt;tit&gt;Dziecko