których nie księgował.<br>I teraz spadł na mnie cios ostateczny i druzgocący: dozorca wręczył mi nakazy z domiarem i grzywną, a do tego protokół zajęcia mych dwustu pięćdziesięciu tysięcy na poczet tej należności. Pamiętam, że stałem z tym papierem pośrodku stróżówki, niezdolny do ruchu i chyba bardzo źle wyglądałem, bo dozorca zapytał:<br>- Nie napiłby się pan jednego, panie Piszczyk?<br>- Nie mam pieniędzy - odparłem mechanicznie.<br>Do kogo mogłem wnosić pretensję? Sam się przyczyniłem do aresztowania Wąsika, a przez to do wizyty Ochrony Skarbowej. Los kopnął mnie tak zręcznie, że koziołkom nie było końca. Z trzema tysiącami w kieszeni i z walizką pełną