Warszawskiej Jesieni". Dość wszakże wspomnieć, że dokonane zostały trzy prawykonania światowe, co z jednej strony podnosi prestiż każdej imprezy, z drugiej zaś wprowadza element hazardu, bo nigdy nie wiadomo, co wyfrunie w eter po inicjalnym uchyleniu pokrywki.<br>Tym razem do słuchowej konsumpcji nadawały się tylko "Due pezzi" Fabio Vacchiego. Czytelna dramaturgia tego utworu potrafiła skupić uwagę słuchacza, choć - zdaniem zakopiańskiego wirtuoza - przyprawiona była nadmierną ilością nader skomplikowanych nut. "Proporzioni IV" Szalonka okazały się zbyt rozwlekłe i nużące, a "Sonata da camera 7" Knittla epatowała nachalną dyskoteką z trudnym do wytłumaczenia cytatem symfonii Schuberta w środku.<br>Na finałowym występie w sali BWA