lasów na horyzoncie. Skarpa ta to chyba zachodni brzeg pradoliny Wisły. Na jej brzegu prawym było widać z Miedzynia odległą o parę kilometrów rezydencję grafów, czy baronów, von Anwenzlehben w Ostromecku. Poryty i poszarpany brzeg skarpy miedzyńskiej tworzył plątaninę pagórków i jarów między nimi porosłych chaszczami, lub kryjących drogi i dróżki, które wspinały się, lub pędziły w dół. Najbardziej wysuniętym na wschód punktem pierwszego stopnia skarpy, skąd najlepiej było widać pałac w Ostromecku, był wzgórek o regularnym kształcie kopca, zwieńczony pięknym starym dębem. Zgodnie z krążącym tu ustnym przekazem, kopiec ten noszący dumną nazwę "Wzgórza Napoleona", służć miał cesarzowi za punkt