się słynnymi <br>koanami, znany był z tego, że przez trzydzieści lat praktykował zazen <br>z przerwami na dwa posiłki dziennie. W okresie Song w Chinach praktyka <br>zazen odbywała się w większości klasztorów cztery razy dziennie. Niewątpliwie <br>stosowano także, zwłaszcza na potrzeby początkujących, techniki <br>kontroli oddechu. Jednak w tym czasie medytacja stanowiła drugoplanową <br>formą praktyki. Pierwszy znany podręcznik do medytacji zen powstał <br>dopiero w 1103 roku jako część przepisów regulujących życie mnichów zen <br>w klasztorach. Japońscy mistrzowie zen pisali także własne instrukcje na <br>podstawie wzorów chińskich. Powstały takie prace jak Szerzenie medytacji dla <br>dobra ojczyzny (jap. Kozan gokokuron, 1227) autorstwa Myoana Eisaia <br>(1141