przygotowującymi rewolucję miały być: tajna organizacja robotnicza, akcja strajkowa, terror ekonomiczny i polityczny, bojkot podatkowy i administracyjny. Żywiołowemu dotąd ruchowi robotniczemu po raz pierwszy w Polsce wytyczano cel naprawdę dalekosiężny i wskazywano zarazem bojowe sposoby działania. Wśród swobód politycznych, których partia miała się domagać, obok swobody zgromadzeń, stowarzyszeń, słowa i druku, wymieniano też równouprawnienie narodowości. Sprawa niepodległego państwa została pominięta milczeniem. Zjazd partii w Wilnie w 1883 r. opowiedział się za współpracą z Narodną Wolą i obrał 7-osobowy Komitet Centralny z Waryńskim na czele. Najczynniejszym jego współpracownikiem był Henryk Dulęba.<br>Już wcześniej kierownictwo partii przystąpiło do organizowania kilkuosobowych kółek robotniczych