dnia jednego ze swych uczniów i powiedział mu w te słowa: "Od dwudziestu lat badam życie<br><br>strona 46<br><br>Słowackiego i z matematyczną pewnością przyszedłem do przekonania, że Słowacki nigdy nie chędożył. To odkrycie napełniło mnie doń takim obrzydzeniem, że nie chcę się więcej nim zajmować. Mam tu prawie gotową do druku jego biografię, którą chciałem panu oddać, aby już nie wracać do tego przedmiotu. Niech ją pan sobie według swego gustu przerobi lub ogłosi pod swoim nazwiskiem". Z trudem tylko uczniowie odwiedli Małeckiego od tego zamiaru. Posłyszawszy ten nieznany szczegół, Lechoń natychmiast pożegnał nas i wyszedł na miasto. "Muszę im rzucać