produkcyjnych, mógłby przytoczyć z własnego doświadczenia dziesiątki podobnych przykładów. Im większa odpowiedzialność przed zwierzchnikiem - tym większa nadgorliwość i tym większa zarazem bezkarność wobec poszkodowanego, tj. przede wszystkim autora. Toteż kryteria skreśleń cenzuralnych bywają najzupełniej fantastyczne. Jeszcze jeden autentyczny przykład, tym razem z innej niż literatura dziedziny: cenzura nie dopuszcza do druku pewnego plakatu, ponieważ jest "zbyt kolorowy" (sic!) i wyraża "amerykański styl życia"; w krótki czas potem ten sam urząd odrzuca inny plakat jako "zbyt czarny i pesymistyczny". Podobna dowolność kryteriów dała zresztą ostatnio znać o sobie także w zakresie zakazów druku: na pół-oficjalnych listach proskrypcyjnych widniały nieraz nazwiska ludzi