na ławeczce <br>pod kasztanem weszłam do stołowego pokoju, w którym <br>Jan był zajęty wycieraniem kurzu z kredensu, stanęłam <br>przed nim i oświadczyłam stanowczo: <br><br>- Mam przyjaciółkę! <br><br>Jan nie odpowiedział. Skończył czyścić specjalną, <br>przypominającą twardy pędzelek szczoteczką zęby <br>lwa wyrzeźbionego na dolnych drzwiczkach i przeszedł do <br>więzi kwiatów i owoców z górnych drzwiczek. <br><br>Jego obojętność ubodła mnie. <br><br>- Nazywa się Adela! - dodałam, <br>podnosząc głos, ponieważ wydało mi się, nie wiadomo <br>dlaczego, że imię to musi wywrzeć pożądany efekt. <br><br><br>- No! No! - powiedział surowo Jan, nie odwracając <br>ku mnie głowy. - Żeby to tylko znowu nie było <br>coś wymyślonego!... <br><br> Zmieszałam się okropnie. Właściwie <br>bowiem, to mimo pozorów