byli to przeważnie młodzi ludzie - od osiemnastu do dwudziestu pięciu lat. Jak w ogniu z rudy wytapia się żelazo, tak pod twardą i mądrą ręką mistrza z prostych, dobrodusznych, na wpół dzikich górali i pasterzy wychowywali się nieustraszeni, dzielni, o prawych sercach młodzieńcy. Swój ideał wzorowany na mistrzach greckich - szlachetność ducha i zdrowe, silne ciało - Spartakus wcielał w czyn. Forsowne ćwiczenia i codzienny fechtunek nie mogły przeszkodzić w pracy nad doskonaleniem umysłu. Nowicjusze zrazu niechętnie, w miarę zaś przebywania pod opieką Spartakusa coraz gorliwiej wciągali się do nauki. Na własnoręcznie spreparowanych tabliczkach pociągniętych woskiem mozolnie dłubali rylcem pierwsze znaki i litery