w tym uczestniczyć). Początkowo wściekła, chciałam płacić za wszystko i prawie ze łzami w oczach syczałam do niej, że to moje pieniądze i mogę sobie z nimi robić co chcę. Później zrozumiałam, że to nie chodzi o pieniądze, że ona nie potrafi inaczej i że to jej sprawia przyjemność. A duma z utargowanych 20 zł nie jest równa niczemu.<br>Ja ubierałam się tak, że ona żegnała się za każdym razem na mój widok i mówiła:<br>- Oj, babo, babo, a cóżeś ty na siebie znowu oblekła, a to już ni masz porządnych rzeczy?...<br>Pewnego dnia przyszła ze spaceru z dzieckiem zadowolona i