Oczywiście, były to najszczęśliwsze chwile dzieciństwa. Do dziadków w Tussainen jeździliśmy często, wycieczka do nich nie była dla nas podróżą, znaliśmy każdą wieś, każdy dom po drodze i w parę godzin byliśmy na miejscu. Niekiedy papcio sam zabierał jedno z nas na przejażdżkę dwukółką, byliśmy wtedy wniebowzięci i napęczniali z dumy, ale sama nasza obecność wykluczała pojęcie "podróży", bo papa nie podróżował z dziećmi. Kiedy jednak wyruszaliśmy do Barzyny, do dziadków von Hülsen , to była prawdziwa podróż! (...). <br>&lt;au&gt;Lech Słodownik <br>Magdalena Żółtowska &lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;Cesarz II Rzeszy Niemieckiej Wilhelm II w Pasłęku&lt;/&gt;<br>Po śmierci Fryderyka III ( 1888 r) na tron cesarskich Niemiec wstąpił w