miłość to poświęcenie. Mówię z głębi doświadczenia, bom wiele miał kochanek.<br>Zmierzch, który zaciera rysy człowieka, nadał mu bryłowatość i ciężar, jakby Tomasz był ociosanym z grubsza kamieniem. Pieprzyk pod lewym okiem czerniał filuternie na monumentalnej, jakby kutej z szarego piaskowca twarzy.<br>- Oczywiście, że miłość! - parsknęła beztroskim śmiechem Maria i dygnąwszy nam dystyngowanie, &lt;page nr=21&gt; odeszła ulicą wzdłuż siatki, naprzeciw chmurom, które wiatr gnał nad naszymi głowami. Minęła sklep paskarza, gdzie nabywałem chleb i kaszankę na śniadanie, a chłop swoje dzieci zamknięte w szkole. Znikła za rogiem nie obejrzawszy się. Patrzyłem za nią jeszcze chwilę, jakby tropiąc w powietrzu jej ślad.<br>-Miłość, oczywiście