się herbatę i trunki z kilku butelek uchowanych przez Frejenda. Napięcie stopniowo wzrasta, jest wzmagane także przez różnicowanie efektów muzycznych. Trzy pieśni więźniów: pierwszy śpiewa samotnie, za drugim refren powtarza chór, a trzecią, pieśń Konrada, poprzedza osobliwa uwertura, jaką jest strojenie fletu - potem pieśniarzowi towarzyszy gra na instrumencie.<br>Tego rodzaju dyskretne a istotne wskazówki inscenizacyjne zawarte w dziele, które nie mogło przecież liczyć na rychłe wystawienie, świadczą o świetnej teatralnej wyobraźni i o wyczuciu potrzeb sceny przez Mickiewicza-dramaturga.<br>W akcie I Konfederatów barskich zupełnie inaczej. Mało jest wskazówek. A te, które się pojawiają, są jakby zaprzeczeniem teatralności, nadają zachowaniom charakter