ale trzeba mieć nadto określone polityczne poglądy. (Dlatego zresztą numer pierwszego reaktywowanego po Październiku "Tygodnika Powszechnego" prezentuje - rzecz dotąd na tych łamach nie do pomyślenia - coś w rodzaju doktryny politycznej grupy krakowskiej, wyłożonej w artykułach Stefana Kisielewskiego i Stanisława <page nr=105> Stommy o "neopozytywizmie". Jest to strona ideowych pozycji środowiska krakowskiego najbardziej dyskusyjna i najżywiej - nawet w łonie samego ugrupowania "Znak" - dyskutowana. Zostawmy wszakże oceny na inną okazję). Rzecz w tym, że wyciągnięcie wszystkich konsekwencji z faktu, iż w konkretnym zakresie zaangażowania "Tygodnika" po roku 1956 potrzebne są mu również określone poglądy polityczne, wymagałoby zrewidowania w jakiejś mierze wyjściowej formuły "Tygodnika" jako pisma