Typ tekstu: Książka
Autor: Dukaj Jacek
Tytuł: Czarne oceany
Rok: 2004
życie?
- No?
Hunt zapatrzył się ślepo w Mgłę.
- Ratunek dla kraju. Co najmniej.
- Też tak sądzę. - Ujęła Nicholasa za dłoń (lewą), uścisnęła. - Wcale nie sugerował się twoją wpadką z emerytami, nie liczył na przypadkowe odruchy. On wiedział.
Hunt znowu się zaśmiał, jeszcze bardziej ponuro.
- Wolne żarty! Modlitwa? Jak mówisz, sam dysponował nią na długo przede mną. I co zrobił? Nic. Inaczej dotąd z pewnością odbiłoby się w myślni.
- Może właśnie ten kontrtrend...
- Akurat! Po tygodniu!
- Więc coś innego... Spełni się jakoś.
- Co?
- Nie wiem.
- Ta, bohater narodowy, już to widzę...
Od czoła Armii doszły ich dwa strzały. Oboje odruchowo obrócili głowy
życie? <br>- No? <br>Hunt zapatrzył się ślepo w Mgłę. <br>- Ratunek dla kraju. Co najmniej. <br>- Też tak sądzę. - Ujęła Nicholasa za dłoń (lewą), uścisnęła. - Wcale nie sugerował się twoją wpadką z emerytami, nie liczył na przypadkowe odruchy. On wiedział.<br>Hunt znowu się zaśmiał, jeszcze bardziej ponuro. <br>- Wolne żarty! Modlitwa? Jak mówisz, sam dysponował nią na długo przede mną. I co zrobił? Nic. Inaczej dotąd z pewnością odbiłoby się w &lt;orig&gt;myślni&lt;/&gt;. <br>- Może właśnie ten kontrtrend... <br>- Akurat! Po tygodniu! <br>- Więc coś innego... Spełni się jakoś. <br>- Co? <br>- Nie wiem. <br>- Ta, bohater narodowy, już to widzę... <br>Od czoła Armii doszły ich dwa strzały. Oboje odruchowo obrócili głowy
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego