charakterystyczne cechy wschodnioeuropejskich transformacji uważamy za pożyteczne wyróżnienie trzeciego, słabszego, aspektu wewnątrzgeneracyjnej reprodukcji <br>elit. Nazwijmy ją &lt;hi rend="italic"&gt;reprodukcją wertykalną&lt;/&gt;. Mamy do czynienia z nią wówczas, gdy nowa elita składa się z osób, które w starym systemie nie należały wprawdzie do nomenklaturowej elity władzy, lecz znajdowały się w jej bezpośrednim zapleczu i dysponowały zasobami niezbędnymi do wejścia do nomenklatury. Innymi słowy, stanowiły &lt;orig&gt;subelitę&lt;/&gt;. Ostatni szczebel wiodący do wejścia do elity pokonały już w nowym systemie. W Polsce, a zapewne także w innych krajach Europy Wschodniej, w wielu debatach politycznych nawiązuje się do tego wzoru zmiany (reprodukcji) elity, określając niekiedy całą transformację jako "rewolucję