sprzed Oświecenia, rezygnacja z rozumu na rzecz Boga i religii jako głównych regulatorów życia publicznego. Choć wizja ta wielu wydaje się atrakcyjna, nie można jej zrealizować, podobnie jak wizji poprzedniej, bez morza krwi i popadnięcia w jeszcze większe kłopoty. Ekstremalnym wyrazem takiej antynowoczesnej tęsknoty są wszelkiej maści fundamentalizmy głoszące, że dysponują jedynym, pełnym depozytem Prawdy. Ich odpowiedzią na filozofie braku sensu jest odkrycie sensu absolutnego, reakcją na roszczenia rozumu jest jego całkowite odrzucenie jako niepotrzebnego w sytuacji, gdy Prawda jest już znana.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;Sapere aude!&lt;/&gt;<br>Co więc pozostaje? Sapere aude! Powrót do wartości Oświecenia, ale w wydaniu "miękkim", otwartym, najpełniej wyrażonym w