sypał się za kołnierz. Radcy wydawało się, że do linii myśliwych jest już blisko, stanął na moment i nasłuchiwał. Wcześniej rozdzielili się z Konczaninem, psy poszły ze swoim panem, radca ich już nie słyszał. Nagle, gdzieś niedaleko odezwał się jeden z psów, po sposobie jego szczekania zorientował się, że bierze dzika. Ruszył w tym kierunku i wtedy padł strzał. Jednocześnie coś jak rozpalone żelazo przesunęło mu się po udzie. Radca zachwiał się i upadł w śnieg. Na chwilę musiał stracić przytomność. Kiedy się ocknął, zobaczył nad sobą niemal papierową twarz pułkownika.<br>- Czto s wami? Wy ranien? Jej Bohu, kakoje nieszczastie... <br>- Pan