Po co mam chodzić, jeśli tu nikogo nie ma.<br>- To krzyknijmy.<br>- Dobra. Cofnęli się dla pewności. Kajaki niedbałym ruchem położył rękę na zamku ogromnych wrót. Szelest deszczu i bliskość łąki otwartej ze wszystkich stron poprawiły samopoczucie chłopców. Kajaki ryknął nawet nonszalancko.<br>- Polek!<br>- Polek!<br>- Polek! Skulili się instynktownie, czekają, zanim ucichnie echo.<br>- No i nic - rzekł Kajaki.<br>- Teraz ja krzyknę. Ferdzia nabrał powietrza do płuc.<br>- Polek!<br>- Polek!<br>- Polek! Echo zadudniło strzeliście w wielkiej hali.<br>- Widzisz, że jego tu nie ma - rzekł Kajaki i szybko wyszedł na łąkę.<br>- Co robić dalej? Rzeka bulgotała w krzakach jak gotujące się kartofle na słabym ogniu. Mokra