się jednak dalszego ciągu jej biografii. Poznała swego idola, Férnanda Léger, zdobyła go, wyszła za niego za mąż i stała się kustoszem jego muzeum w Prowansji oraz dziedziczką jego fortuny. <br><br>&lt;tit&gt;Nałkowska, Zofia.&lt;/&gt; Nie lubiłem jej powieści. Jako osoba pojawiała się na horyzoncie w otoczeniu innych członków Akademii Literatury i jako egeria wyższego towarzystwa Warszawy, co nie zachęcało do jej poznania. W przeciwieństwie do moich rówieśników, takich jak Breza, Rudnicki, Gombrowicz, Zawieyski, nie należałem do jej grona. Poznałem ją w Krakowie po wojnie, w otoczeniu komunistycznych oficjałów, ale wtedy zdaje się była już zupełnie głucha, a jej powieść Węzły życia zostawiła mnie