na płaszczyźnie doświadczeń, a zatem tak jak sobie tego życzył sam egzystencjalizm. Dotyka on przede wszystkim pojęcia nicości, a pośrednio dopiero pojęcia egzystencji. Doświadczenie nicości, które opisują przede wszystkim Heidegger i Sartre, jest wtórne w stosunku do naprawdę zachodzącego i najbardziej ludzkiego. Najbardziej pierwotnie doświadczaną odmianą nicości jest nie nicość egzystencjalna, lecz nicość aksjologiczna. Nicość egzystencjalna jest nicością bytu. Nicość aksjologiczna jest istnieniem w stanie wewnętrznego "sponiewierania" przez wartości radykalnie i jednoznacznie negatywne. Symbolicznie wyrażają to słowa "choroba na śmierć". Dać się sponiewierać wartościom negatywnym to zabić siebie w sobie, to popaść w aksjologiczne szaleństwo czystego demonizmu, czyli utraty siebie przez