rozwija współcześnie, w sposób konsekwentny i równoległy cztery aspekty: jednostkowa odpowiedzialność za swoje zdrowie i postawę wobec środowiska, ochrona przyszłych pokoleń przed skutkami degradacji przyrody, ochrona środowiska człowieka oraz ochrona rodziny. Te nurty refleksji ekologicznej Kościoła znalazły zwieńczenie w encyklice Jana Pawła II &lt;hi&gt;Centesimus annus&lt;/&gt; (1991) pod ogólną formułą "prawdziwa ekologia człowieka".<br>Kościół zwraca uwagę na niebezpieczne niszczenie środowiska człowieka, o wiele gorsze od degradacji przyrody, i domaga się ochrony warunków moralnych prawdziwej ekologii ludzkiej. Konsumizm, bezmyślne i irracjonalne niszczenie środowiska przyrodniczego, ograniczenie widzenia człowieka kierowanego żądzą posiadania, poważne problemy urbanizacji, nieprzemyślane decyzje dotyczące instytucji ludzkich tworzą często specyficzne struktury grzechu, przeszkadzające