gruczołów potowych. Idąc podobną ewolucyjną drogą, ptaki wykształciły <br>w jurze puchową okrywę piór i worki powietrzne w płucach.<br>Wielkookie nocne ssaki nie miały, rzecz jasna, szans na konkurowanie z dziennymi <br>gadzimi specjalistami (po cóż by wówczas doskonaliły się w wykorzystywaniu nocnych nisz?). Dopiero, kiedy zachwiały się stosunki w stabilnych dotąd ekosystemach i specjalizacja przestała się opłacać, kiedy zabrakło miejsca dla wielkich lądowych zwierząt, gałąź ssaków stała się konkurencyjna w ponownym zajmowaniu opuszczonych nisz ekologicznych. Był to początek drogi opanowania wyższych pięter piramidy troficznej.<br><br>&lt;tit&gt;Mezozoiczne różnicowanie ssaków&lt;/&gt;<br><br>Charakterystycznym elementem późnokredowych zespołów ssaczych były multituberkulaty. Początki multituberkulatów sięgają zapewne końca triasu (Haramiya), kiedy