Dopiero jednak w końcu wczesnej kredy rozpoczęła się ekspansja planktonowych otwornic do środowisk oceanicznych. Towarzyszyły temu zmiany morfologii wyrażające się w rozwoju masywnych żeber na powierzchni komór i w nowych planach budowy skorupki, m.in. o dwu- i wielorzędowym rozmieszczeniu komór (ryc. 2.15A-E). Każda istotniejsza <br>przebudowa stosunków w ekosystemach morskich znajduje odtąd precyzyjne odzwierciedlenie w składzie faun otwornic planktonowych. Od wczesnej kredy ich ewolucja stała się, dzięki temu, solidną podstawą chronologii ewolucyjnej, choć wciąż znaczna część gatunków globigerin wydzielanych przez biostratygrafów ma charakter typologiczny i nie odpowiada biologicznym realiom. Zaletą otwornic jest ich występowanie w osadach w wielkiej obfitości