Anna Grużewska&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;<br>&lt;tit&gt;A "ogień wewnętrzny"?...&lt;/&gt;<br><br>Z wielkanocnego numeru (POLITYKA 17) powiało istną "chandrą unyńską". Pani prof. Barbara Skarga uważa, że nie ma co mówić o szczęściu, Zdzisław Pietrasik nie zostawił suchej nitki na naszej postkomunistycznej i postsolidarnościowej rzeczywistości, a Zygmunt Kałużyński najwidoczniej ma za złe Kawalerowiczowi, że zabrał się do ekranizowania "Quo vadis". Mnie zaś trudno pogodzić się z takim czarnowidztwem, zwłaszcza że już właśnie zakwitły jabłonie. Nie należę do fanów Sienkiewicza, ale to nie zmienia faktu, że "Quo vadis" jako jedyne polskie "czytadło" zdobyło międzynarodową popularność, na co nie może liczyć ani Trylogia, ani nawet "Pan Tadeusz"... Czy będzie to