objawem na wskroś schizofrenicznym. Czy nie uważa, że pobyt tutaj jest kolekcjonerstwem następnych ekstremów? Czy nie uważa, że taki nałóg zubaża duszę, nie tylko dlatego, że ekstrema stają się opustoszałą (spustoszoną) płaszczyzną, lecz że zanikają rzeczy małe, zwykłe, ciche - które stanowią najistotniejszą tkankę duszy, jej ciało i miąższ - i że ekstrema wrzucają nas w przerażającą bezczasową i bezprzestrzenną amorficzność? Tak - wszystko przebiega w nim nazbyt szybko. Niemniej warto tu trochę pobyć. Zajął się teraz tym, co go przede<br> &lt;page nr=67&gt;<br> wszystkim zajmuje - swoim nowym człowiekiem, chłopcem z religijnym kryzysem. Ani się spostrzegli, a zaczęli się zwierzać - tamten opowiadał mu o dziewczynach, Adaś o