z unisonowo-oktawową deklamacją chóru <br>w dynamice ff, zakończoną archaizującym współbrzmieniem kwinty i równie archaizującymi <br>"pustymi" akordami kwintowo-kwartowymi w sekundowych przesunięciach (w partii <br>organowej). Styl mszy tej grupy współtworzy typ narracji, w której wers lub <br>dłuższa struktura stanowi z reguły odcinek, mikrostrukturę formalną, często <br>przedzieloną krótkim łącznikiem organowym, bądź ekstremalnie krótką interwencją <br>tego instrumentu; dotyczy to zwłaszcza części Gloria i Credo. Poszczególne odcinki <br>są przeważnie skontrastowane fakturalnie i wyrazowo. W związku z tym ważną funkcję <br>pełnią organy. W Mszy nr 2 są traktowane orkiestrowo, z bogatą i zróżnicowaną <br>fakturą, operując często własnym materiałem służącym integracji wewnętrznej. <br>Na przykład w Credo