odsłoniła mi swoje rysy awangardowe w 1961 bodaj roku. Wtedy odwiedził Berkeley jakiś ważny sowietczyk, bodaj reżyser filmowy, i nasz Wydział Literatur Słowiańskich postanowił go ufetować. Zabrano go więc do sąsiedniej modnej miejscowości Tiburon, a tam na kolację do najwytworniejszej restauracji. Jej wytworność zasadzała się w tym, że nie było elektryczności i oświetlenie dawały umieszczone na stołach lampy naftowe. Wewnętrznie chichotałem odtwarzając sobie myśli Rosjanina: - "Wot, głupyje Amerykancy", który przecie był świadomy, jakim skarbem dla izbuszek jego kraju była elektryczność.<br><br>&lt;tit&gt; Ekonomia.&lt;/&gt; Nic z niej nie rozumiem. Na zdrowy rozum, człowiek uprawia rolę i hoduje zwierzęta, z czego ma pożywienie. Ale żeby