kontuszowej szlachty &#150; pisał do Wężyka Koźmian &#150; widzieliśmy w ojcach naszych ten typ starych Polaków, którego wątek od wieków jagiellońskich oni nieprzerwanym niewynarodowionym pasmem aż po nasze czasy przeciągnęli"&lt;/&gt;.<br> Wszystko było w tej rodzinie modelowe. Stojący w cieniu starych drzew modrzewiowy dwór wituliński był pełen rodzinnych wizerunków i wręcz emanował duchem narodowych dziejów wcielonych w długi poczet przodków. Dawne cnoty odnajdziemy też w osobie pana domu, który posłował z ziemi mielnickiej na sejm 1788 roku. Być może, iż wizerunek tego domu, odwiedzanego przez Karola Radziwiłła czy Adama Naruszewicza, dał Wężyk w pisanym w latach pięćdziesiątych dramacie Bezkrólewie II (dom Jordanów