w ostatnich miesiącach przed Lutym oraz relacje z przebiegu samego Lutego (kryzys wybuchł 20 lutego, lecz kronikarski przegląd zaczyna autor od 5 lutego). Ten największy objętościowo rozdział napisany jest tak, że trudno się od niego oderwać nie doczytawszy do końca.<br> Wydawca polski poprzedził książkę notką, jak na mój gust zbyt emocjonalną. Mowa w niej o "szaleństwach cenzury", "przekształceniu czarnego w białe" itd. Ostatecznie większość tych, którzy sięgają po publikacje Kręgu, szczególnie po naukowe prace historyczne, na ogół i tak zdaje sobie sprawę z tego, że oficjalna historiografia komunistyczna wiele problemów przemilcza lub przedstawia w sposób zafałszowany. Mam także wątpliwości, czy rzeczywiście