czytelnikowi, co w XVII w. rozumiano pod pojęciem fizyki. Mam niejakie wątpliwości, czy uczeni gdańscy jedynie <hi rend="italic">de nomine</hi>jak Fahrenheit i Cluver, zasługiwali na szczegółowe rozważania. Na s. 100 zamieszczono niejasno się tłumaczące czytelnikowi skrótowe wskazanie na losy matematyki w szkole toruńskiej. Na s. 153 wzmianka o Forsterze młodszym nazbyt może enigmatyczna! Był to przecież w istocie wielki pisarz i wielki przyrodnik niemiecki lat 1789 - 1794, a okres wileński był w jego życiu tylko epizodem. Kończąc warto raz jeszcze podkreślić, iż szkic dziejów nauki gdańskiej, jaki otrzymaliśmy, spełni niewątpliwie swoje zadanie, ukazując w tej zwięzłej formie bogactwo dokonań ośrodka naukowego gdańskiego w