Typ tekstu: Książka
Autor: Siwicka Dorota, Bieńczyk Marek, Nawarecki Aleksander
Tytuł: Szybko i szybciej
Rok: 1996
Judyma, ostatniego w życiu) doświadcza bohater Ludzi bezdomnych pod wiatą przystanku końcowego, gdzie towarzystwo schroniło się przed deszczem. Mokre włosy dziewczyny snują się "po jego twarzy, ustach, oczach", a ona sama "przez moment czasu śmiało, badawczo, upajająco" patrzy mu w oczy.
Otóż właśnie: cóż to za "moment"? Żeromski nie formułuje expressis verbis informacji, że Judym traci w tramwaju poczucie czasu. Uderzające jest jednak, że cała scena "z nóżką" rozgrywa się, w przestrzeni fizycznej, podczas ostatnich kilkuset metrów jazdy. Jest to znów, jak w Lalce, "pięć, dziesięć minut" (szacując prędkość tramwaju na 15 kilometrów na godzinę i długość trasy w alei wersalskiej na
Judyma, ostatniego w życiu) doświadcza bohater Ludzi bezdomnych pod wiatą przystanku końcowego, gdzie towarzystwo schroniło się przed deszczem. Mokre włosy dziewczyny snują się "po jego twarzy, ustach, oczach", a ona sama "przez moment czasu śmiało, badawczo, upajająco" patrzy mu w oczy.<br>Otóż właśnie: cóż to za "moment"? Żeromski nie formułuje expressis verbis informacji, że Judym traci w tramwaju poczucie czasu. Uderzające jest jednak, że cała scena "z nóżką" rozgrywa się, w przestrzeni fizycznej, podczas ostatnich kilkuset metrów jazdy. Jest to znów, jak w Lalce, "pięć, dziesięć minut" (szacując prędkość tramwaju na 15 kilometrów na godzinę i długość trasy w alei wersalskiej na
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego