narodowym bohaterze Albanii. Pomiędzy tymi dwiema skrajnymi możliwościami mieszczą się ujęcia, którym można by nadać rozmaite określenia gatunkowe: jest historia święta, opowiedziana porządkiem sensu literalnego i historycznego, czasem przechodząca w apokryficzne rozwinięcie, jest mitologia grecka jako relacja o faktach i osobach rzeczywistych, później ubóstwionych (euhemeryzm), są legendy, przypowieści, bajki typu ezopowego, anegdoty, facecje, sensacje astronomiczne i klimatyczne, zarysy biograficzne parenetycznie traktowane. Omawiając dzieje papiestwa nie odmówił sobie Bielski przyjemności przytoczenia historii papieża Jana VIII, nie rozwinął jej jednak w dłuższą opowieść i nie rozważał przy tej okazji problemu sukcesji. Dodał jedynie w trybie moralizatorskim, że nieszczęście takowe Pan Bóg na Kościół