córki olbrzymki, Alę i Marysię, matki Janeczka i Michasia, zamykając je w klatkach mieszkań, gdzie biją skrzydłami o ciemne boazerie. Co rano próbują się wymknąć, biegając po mieście lub umawiając się z kumami u Piątkowskiego, gdzie ląduje moja mama, także wyzwolona z ponurego labiryntu przy Sienkiewicza sześćdziesiąt trzy<br>W pałacykach fabrykanckich jest inaczej. Tam nie doznaję uczucia zamknięcia. Andrzejek Oser żyje w przestronnej jasności wysokich okien, gdzie białe drzwi otwierają się na komnaty o jedwabnych tapetach. Nie musi lękać się Gorgony z ciemnego korytarza. Nie dławi go secesyjna klatka schodów. Nawet Haneczka Nowińska w ogrodowym pawilonie tego pałacu Poznańskich ma jakoś