nie zrzeszeni, tak że rychło w całym mieście zapanował dzień o połowę krótszy. Ale kapitał jest bystry i swoje macki ma. Ledwo młodych<br>szewców zabrano w dwudziestym roku na front, już się kapitał do starych przysunął i nuże ich nęcić dubeltowym zarobkiem, żeby tylko chcieli się przyłożyć do pracy po fajerancie, po cichu, nie oglądając się na nygusów. A gdy tamci przez głupotę zasadę jedności złamali, to wszystko poszło po dawnemu: im dłużej robili, tym mniej zarabiali. Za moich czasów, na przykład, szewcy włocławscy pracując po chałupach z żonami i dziećmi, nie osiem, ale dwa razy po osiem godzin, w żaden