Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Wprost
Nr: 01.16 (3)
Miejsce wydania: Poznań
Rok: 2000
wiedzy. Często ambicje twórców dają płody poronione. Wówczas człowiek tym bardziej wzdycha do bezpretensjonalnego "teatru dla ludzi" i pędzi na coś zwykłego.
Na przykład do Teatru Powszechnego na "Wesołe kumoszki z Windsoru" Szekspira. Reżyser Piotr Cieplak wykorzystał swą umiejętność zabawiania publiczności, nic mniej i nic więcej. Bohaterem sztuki jest tłusty fanfaron Falstaff. Dufny w swe męskie walory uwodzi dwie przejrzałe paniusie, spodziewając się w ten sposób zdobyć pieniądze ich mężów. One zaś, przejrzawszy jego grę, wystawiają go na pośmiewisko. Falstaffa gra znany z telewizji Cezary Żak. Ktoś może się krzywić, że nie dorasta on do pięt Orsonowi Wellesowi, że nie godzi
wiedzy. Często ambicje twórców dają płody poronione. Wówczas człowiek tym bardziej wzdycha do bezpretensjonalnego "teatru dla ludzi" i pędzi na coś zwykłego.<br>Na przykład do Teatru Powszechnego na "Wesołe kumoszki z Windsoru" Szekspira. Reżyser Piotr Cieplak wykorzystał swą umiejętność zabawiania publiczności, nic mniej i nic więcej. Bohaterem sztuki jest tłusty fanfaron Falstaff. Dufny w swe męskie walory uwodzi dwie przejrzałe paniusie, spodziewając się w ten sposób zdobyć pieniądze ich mężów. One zaś, przejrzawszy jego grę, wystawiają go na pośmiewisko. Falstaffa gra znany z telewizji Cezary Żak. Ktoś może się krzywić, że nie dorasta on do pięt Orsonowi Wellesowi, że nie godzi
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego