pięćdziesiątych i sześćdziesiątych (powieść wznowiono dopiero w 1957) podkreślały silnie ideo-społeczny aspekt Ferdydurke. Kto jak kto, ale Sandauer czuł dobrze artystyczne nowatorstwo Gombrowicza. Ale i on uważał Ferdydurke za nowe Wesele, złośliwą panoramę polskiej kulturalnej niemocy... Polak tradycyjny, okopany w szkole i we dworze, walczyć miał tam z karykaturalnymi fanfaronami scjentyczno-inżynierskiego postępu. Pimkowie i dziś trzymają się nie najgorzej, rasa zaś Młodziaków rozpleniła się znacznie, choć nie do Paryża jeździ po swoje mądrości, lecz za ocean. Więc i współczesny czytelnik polski może bez trudu zrozumieć Gombrowiczowską krytykę obyczajów i stylów myślenia. Ale łatwiej mu już chyba zachwycić się literacką