Nikt traci raz po raz szansę wyzwolenia. Każdy z nas bywa Panną Nikt w swoim nocnym, głębinowym wcieleniu i nikt nie jest w tej roli mądrzejszy od naiwnej Marysi. Może dlatego autor musiał ją zabić jako swojego sobowtóra?<br> Wraz z rozwojem fabuły Panna Nikt staje się w większej mierze "powieścią fantazmatyczną", według terminologii Marii Janion, niż psychologiczną. Fantazmaty Marysi uwalniają się od bohaterki, żyją własnym życiem, zagarniając całą przestrzeń powieściową. Fantazmaty Panny Nikt nie przywodzą na myśl psychologii obłędu, ale tworzą "teatr magiczny", będący alegorią religijnego w istocie dążenia do samopoznania.<br> Marysia wychowana w polskiej, bezrefleksyjnej religijności nagle staje wobec doświadczeń