nim pojawiły się tendencje radykalizujące to rozstrzygnięcie: prerogatywa tworzenia jest tak zasadnicza dla świadomości wolności, że czyni zbędną świadomość wyboru. Samo tworzenie rozumiano dwojako. Raz jako tworzenie przedmiotu, raz jako tworzenie podmiotu. Nurt rewolucyjny podkreślał przede wszystkim aspekt pierwszy. Nurt ściśle antropologiczny, którego ostatecznym etapem rozwoju stał się dwudziestowieczny egzystencjalizm, fascynował się przede wszystkim tworzeniem idącym w głąb człowieka. W samotnej wolności, pośrodku narzuconych z góry sytuacji, człowiek wybiera samego siebie i w ten sposób siebie tworzy. Fundamentalna intuicja nurtu rewolucyjnego i nurtu ściśle antropologicznego była wspólna: wolność pozbawiona bez reszty zdolności twórczych przestaje istnieć także jako wolność.<br>4. Ściśle antropologiczny charakter