bezmiar powietrza, a jemu brak tchu. Suwa nogami po ziemi, która od dawna przestała być placem boju, a stała się mimo płyt chodnika grząska, miękka. Usuwa się, a jeśli jeszcze czuje ją pod podeszwami, to nieprzyjaźnie, stała się natarczywa, przypomina o sobie, czeka.<br>Służący przyniósł na tacy dwie malutkie, kruche filiżaneczki kawy.<br>- Napijcie się - powiedział Stary rozkazująco.<br>Jak przebudzony patrzył na zmiętą twarz Bajcsyego, który sięgnął po jedną i niósł do warg rozchylonych. Ręka drżała siejąc brunatne krople na dywan.<br>- Mam nie wracać do pracy?<br>- Tak będzie lepiej.<br>Stojąc w drzwiach odwrócił się, zobaczył ciężką zgarbioną postać w podciągniętej za wysoko