z tego wyraźnie sprawę i pisał o tych problemach przede wszystkim Tadeusz Kielanowski, a także Julian Aleksandrowicz.<br>Ostatni z wymienionych wiązał subiektywne poczucie zdrowia z oddawaniem się jakiemuś rodzajowi twórczości, a więc z poczuciem sensu własnego życia. Julian Aleksandrowicz pisał wyraźnie, że sztuka to lek przedłużający życie. Twierdził również, że filozofia Kartezjusza, mająca korzenie w racjonalizmie filozofów starożytności, oraz szkoły pozytywistyczne w filozofii - negatywnie ciążą na europejskim sposobie myślenia, odciskając swój ślad w medycynie. Dlatego też głosił konieczność propagowania ekologii oraz teorii jedności wszechrzeczy, i szacunek dla życia w każdej postaci. Krytykując minimalistycznie nastawione prądy filozoficzne, w tym neopozytywistyczne - rugujące z