drugi. Bardzo mi się nie podoba ta alternatywa: tomistyczna klarowność albo jakieś gnostyckie męty. Wprawdzie tomizmowi przypisuje się ambicje klarowności i faktycznie lubi on myśl jasną, jednakże nie jest z nim tak źle, żeby klarowność była dla niego ważniejsza niż realizm, który jest jego ambicją podstawową. Tomizm bowiem jest to filozofia, która usiłuje przebić się przez język do rzeczywistości. Z jakim skutkiem, to już inna kwestia, różni różnie na ten temat sądzą. Klarowność w myśli europejskiej to dążenie chyba głównie całego nurtu nominalistycznego. Dlatego, że jest to kierunek, który ogranicza poszukiwania filozoficzne, coraz bardziej ogranicza do wymiaru refleksji nad językiem. Gdzieś