Dotarcie do 'nicości absolutnej' oznacza ujrzenie rzeczywistości jako <br>'absolutnie sprzecznej samotożsamości' wszelkich przeciwieństw, a więc <br>także przeciwieństwa podmiotu i przedmiotu poznania. Formułowanie sądów <br>o 'nicości absolutnej' wymaga więc 'logiki paradoksu'. <br>W filozofii Heideggera także możemy znaleźć przekonanie, że prawdziwa <br>'nicość' nie może być uprzedmiotowiona nawet jako antyteza. Uważam, że <br>w filozofii Heideggera odpowiednikiem 'nicości relatywnej' jest 'nicość <br>wyobrażona' (niem. das eingebildete Nichts), a 'nicości absolutnej' - 'nicość <br>właściwa' (niem. das eigentliche Nichts). "To, co jest po prostu inne wobec <br>wszelkiego bytu, jest niebytem (niem. das Nicht Seinde)" -pisał Heidegger, <br>podkreślając, że niebyt ciągle jest przedmiotem poznania, a więc 'nicością <br>&lt;page nr=295&gt;<br>wyobrażoną', czyli pomyślaną