Poniekąd - wymamrotał niewyraźnie zagadnięty. <br>Głowę trzymał spuszczoną, a ręce gmerały <br>niemrawo w kieszeniach.<br>- Włożę. Możemy odejść... proszę <br>pani?<br>- Najpierw okulary. - Śliczna była uparta.<br>- Właściwie to...<br>Teraz patrzyła na Adama.<br>- Kulesza? - odezwała się wolno. Głos miała <br>nieprzyjemny.<br>- Ja sam - wpadł jej ostro w słowa okularnik. - Wcześniej.<br>- Kłamiesz. - Wychowawczyni nie przestała być <br>flegmatyczna, ale jej twarz i szyja poróżowiały.<br>- Ani myślę - odparował Pinokio. - Nawet <br>dla pani tego nie zrobię - dodał ironicznie.<br>Udała, że odpowiedź jest do przyjęcia. Nie musiała <br>tego robić. Stan meczu jeden : jeden - policzyli w duchu.<br>- Potwierdzasz to, Kulesza? - patrzyła teraz prosto <br>w ślepe oko Adama.<br>- A stałbym jak pień, gdyby