że na pana są skargi.<br>Rymsza umilkł nagle, wrócił do stolika. Usiadł przed otwartą książką i dłuższą chwilę szukał chusteczki, wreszcie zaprzestał bezsensownej czynności.<br>- Gdzie mnie mogą dalej posłać? To już wschodnia granica państwa - rzekł jak gdyby sam do siebie. Bocian ustawił lusterko na poprzednim miejscu i począł nowy kształt formować ze swego ufryzowanego czuba.<br>- Niech was szlag trafi - powiedział Rymsza. - Jedźmy dalej. Na przerwie nikt nie miał humoru. Puciałłówna spacerowała po podwórku w stadku przyjaciółek. Wiedziała dobrze, że Bocian wodzi za nią wzrokiem, więc trzymała się ze szczególną ostentacją, wybuchała też skwapliwym, trochę nienaturalnym śmiechem. Do jej świty przyłączył się