Ważne są rozmaite typy uporządkowań, a w związku z tym zagadnienia kombinatoryki, które oczywiście nie miałyby praktycznego znaczenia, gdyby liczebność grupy była duża. Konstruuje się mierniki spoistości grupy, bada się przypadek, gdy wewnątrz grupy można wyróżnić podgrupy względnie spoiste, itp.<br>Modele odnoszące się do grup dużych są, jak już wspomniałem, formułowane przeważnie w języku probabilistycznym. Nieraz się przy tym okazuje, że klasyczne rozkłady prawdopodobieństwa nie wystarczają do realizacji tego celu. Wydaje się w szczególności, że rozkład normalny nie odgrywa w naukach społecznych roli tak centralnej, jak w biologii. Stąd próby wyjścia poza repertuar środków klasycznych, np. konstruowane ostatnio przez Mandelbrota rozkłady