mnie o prostactwo los zrehabilitował się w całej pełni. Oczywiście, to ja naprowadziłem funkcjonariuszy bezpieczeństwa na Wąsika i jego łapówkarzy. Zrozumiałem też, do kogo dzwonił Kłopotowski z apteki. Jako odpowiedzialny pracownik Województwa mógł sobie nie życzyć, żeby go śledził podejrzany osobnik z orlim nosem. Był to przecież okres zamachów na funkcjonariuszy państwowych, a po lasach chodziły jeszcze bandy. Skąd mogło mi przyjść do głowy, że i ja z kolei jestem obserwowany? Chyba żaden autor kryminalnych powieści nie wymyślił tak wielostopniowego śledzenia. Ale rzeczywiście trudno by było wymyślić fakty, które mi się w życiu zdarzyły.<br>Po kilku jeszcze przesłuchaniach, podczas których nic