Kazimiera dostała wypieków. Piotrawski przyglądał się jej uważnie i zachęcał:<br><br>- No, panno Kazimierro... Zdaje się, że pani chce coś na ten temat powiedzieć...<br><br>Jurczenko, pochodzący z Humania i dlatego w naszym domu nazywany żartobliwie "humanistą" (każdy w Nowych Sokolnikach musiał mieć jakieś przezwisko), nie znał polskiego, ale z właściwą mu galanterią chwalił "mowę Mickiewicza i Kościuśzki". Wtedy ojciec wstał i powiedział:<br><br>- A ja wznoszę toast za język rosyjski, za ten piękny język, w którym wiara, nadzieja i miłość - to równocześnie imiona kobiece.<br><br>Toast przyjęto oklaskami, a Jurczenko pobiegł do telefonu, żeby powtórzyć go Stiebłowowi, gdyż trzy jego córki nosiły właśnie imiona